พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู

 

 

 

 

 

มหากษัตริย์ยอดกตัญญู

โดย พ.อ. (พิเศษ) ทองคำ ศรีโยธิน

คัดจากหนังสือ "หยุดความเลวที่ไล่ล่าคุณ"

---------------------------------

อันมือไกวเปลไซร้แต่ไรมา คือหัตถาครองพิภพจบสากล

 

ความหวังของแม่ ที่มีต่อลูก ๓ หวังคือ

ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้

ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา

เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา ...

หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ

 

----------------------------------

 

1...ยามแก่เฒ่า...หวังเจ้า...เฝ้ารับใช้

ใครเคยเห็นภาพที่สมเด็จย่า

เสด็จไปในที่ต่างๆ แล้วมีในหลวง...ประคองเดินไป

ตลอดทาง...เคยเห็นไหม...? ใครเคยเห็น...

กรุณายกมือให้ดูหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง

 

ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหนเนี่ย...มีคนเยอะแยะ...

มีทหาร...มีองครักษ์...มีพยาบาล...

ที่คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว

แต่ในหลวงบอกว่า...

 

ไม่ต้อง...คนนี้...เป็นแม่เรา...เราประคองเอง

 

เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่...

ประคองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จ...

สองข้างทาง ฝั่งนี้ ๕,๐๐๐ คน ฝั่งนู้น... ๘,๐๐๐ คน

 

หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่า...เสร็จสิ้นลงแล้ว

ราชเลขา...ของสมเด็จย่า...มาแถลงในที่ประชุม...

ต่อหน้าสื่อมวลชน...ว่า...ก่อนสมเด็จย่า

จะสิ้นพระชนม์ปีเศษ ตอนนั้นอายุ ๙๓

ในหลวง...เสด็จจากวังสวนจิตร...

ไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน

ไปทำไมครับ...? ไปกินข้าวกับแม่...

ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่...ชุ่มชื่นหัวใจ...

สัปดาห์ละกี่วัน?

...๕ วัน...

ในหลวง มีโครงการเป็นร้อย...

เป็นพันโครงการ...มีเวลาไปกินข้าวกับแม่...

สัปดาห์ละ ๕ วัน

 

พ่อแม่...พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง...

ฝนตก...น้ำเซาะ...อีกไม่นานโค่น...

พอถึงวันนั้น...เราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว...

 

ใครเคยเห็นภาพ สมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวงบ้าง...?

ภาพนี้...ถ้าใครมี...ต้องเอาไปใส่กรอบ

เป็นภาพความรักของแม่...ที่มีต่อลูก...อย่างยอดเยี่ยม

 

ตัวแม่เองคือ สมเด็จย่า...ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์

เป็นคนธรรมดา...สามัญชน...เป็นเด็กหญิงสังวาลย์

เกิดหลังวัดอนงค์...เหมือนเด็กหญิงทั่วไป...

เหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้

ในหลวงหน่ะ...เกิดมาเป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า

ปัจจุบันเป็นกษัตริย์...เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว

 

แต่ในหลวง...ที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน...

ก้มลงกราบ...คนธรรมดา...ที่เป็นแม่

 

หัวใจลูก...ที่เคารพแม่...กตัญญูกับแม่อย่างนี้

หาไม่ได้อีกแล้ว...คนบางคน...พอเป็นใหญ่เป็นโต

ไม่กล้าไหว้แม่...เพราะแกเบื้องต่ำ...

เป็นชาวนา...เป็นลูกจ้าง...ไม่เคารพแม่...ดูถูกแม่

 

แต่นี่...ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว...นี่แหละครับความหอม

นี่คือเหตุที่สมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวงทุกครั้ง...

ท่านหอมความดี...หอมคุณธรรม

หอมกตัญญู...ของในหลวง

 

ตอนในหลวงเล็กๆ... แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ...

อยากฟังแม่สอนอีก

แม่สอน ๒ เรื่อง

คือ...ให้ประหยัด...ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง

ใครสอนลูกให้ประหยัดได้...

คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก

 

ขาบอกว่า...ในสวนจิตรเนี่ย...

คนที่ประหยัดที่สุด...คือ...ในหลวง...

ประหยัดที่สุด...ทั้งน้ำ...ทั้งไฟ...

เรื่องฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย...ไม่มี

 

----------------------------------

 

2...ยามป่วยไข้...หวังเจ้า...เฝ้ารักษา

ดูว่าในหลวงทำกับแม่ยังไง...?

สมเด็จย่า...ประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช...

ในหลวงไปเยี่ยมตอนไหนครับ...?

 

ไปเยี่ยมตอน ตี ๑ ตี ๒ ตี ๔ เศษๆ...จึงเสด็จกลับ...

ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง...

คราวหนึ่ง...ในหลวงป่วย...สมเด็จย่า...ก็ป่วย...

ไปอยู่ศิริราช...ด้วยกัน...อยู่คนละมุมตึก...

ตอนเช้า...ในหลวงเปิดประตู...แอ๊ด..........ออกมา...

พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่า

...ออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี

 

ในหลวง...พอเห็นแม่...รีบออกจากห้อง...

มาแย่งพยาบาลเข็นรถ

มหาดเล็ก...กราบทูลว่า ไม่เป็นไร...ไม่ต้องเข็น

มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว

ในหลวงมีรับสั่งว่า...

แม่ของเรา...ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น

เราเข็นเองได้...

 

นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน...เป็นกษัตริย์...

ยังมาเดินเข็นรถให้แม่

ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่...

ป้อนยาให้แม่ให้ความอบอุ่นแก่แม่...เลี้ยงหัวใจแม่...

ยอดเยี่ยมจริงๆ

 

----------------------------------

 

3... เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา...

หวังลูกช่วย...ปิดตา...เมื่อสิ้นใจ

 

วันนั้น...ในหลวง...เฝ้าสมเด็จย่า

อยู่จนถึงตี ๔ ตี ๕ เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน...

จับมือแม่...กอดแม่...ปรนนิบัติแม่

...จนกระทั่ง แม่หลับ... จึงเสด็จกลับ...

 

พอไปถึงวัง...เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า...

สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์...

ในหลวง...รีบเสด็จกลับไป...ศิริราช...

เห็นสมเด็จย่านอนหลับตาอยู่บนเตียง...

ในหลวงทำยังไงครับ...?

 

ในหลวงตรงเข้าไป...คุกเข่า...

กราบลงที่หน้าอกแม่...พระพักตร์ในหลวง...

ตรงกับหัวใจแม่...

ขอหอมหัวใจแม่...เป็นครั้งสุดท้าย...

ซบหน้านิ่ง...อยู่นาน...

แล้วค่อยๆ...เงยพระพักตร์ขึ้น...น้ำพระเนตรไหลนอง...

 

ต่อไปนี้...จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว...

เอามือ...กุมมือแม่ไว้ มือนิ่มๆ ...

ที่ไกวเปลนี้แหละที่ปั้นลูก...จนได้เป็นกษัตริย์...

เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง...ชีวิตลูก...แม่ปั้น...

 

มองเห็นหวี...ปักอยู่ที่ผมแม่...

ในหลวงจับหวี...ค่อยๆ หวีผมให้แม่

...หวี...หวี...หวี...หวี...ให้แม่สวยที่สุด...

แต่งตัวให้แม่... ให้แม่สวยที่สุด...

ในวันสุดท้ายของแม่...

 

เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู...

หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว...

กษัตริย์...ยอดกตัญญู

 

----------------------------------

 

# ด้วยฝีมือมีแค่นี้ เลยใช้เวลานานหน่อย

ผมจึงใช้เวลาว่างทั้งหมดไปร่วมเดือนเศษ

แต่นี่ก็เป็นรูปที่ตั้งใจวาดที่สุดรูปหนึ่ง

 

ท่านคือบุคคลตัวอย่างที่ทุ่มแรงกายแรงใจทำงานเพื่อผู้อื่น

อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและย่อท้อ

ภาระที่เราแบกที่เราเหนื่อยทุกวันนี้คงเทียบไม่ได้

จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ผมมาตลอด

 

เรื่องราวของสมเด็จย่าและในหลวง...เป็นเรื่องที่ผมประทับใจที่สุด

คือที่มา...ของภาพกษัตริย์ยอดกตัญญูและมารดาแห่งมหาชน

 

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ