สื่อนำเรื่องออนไลน์........การอ่านอย่างมีวิจารณญาณ เรื่อง นิราศนรินทร์                                                                                                                    เรื่อง                  นิราศนรินทร์ ประวัติผู้แต่ง      นายนรินทรธิเบศร์ (อิน)                                 นายนรินทรธิเบศร์ (อิน) รับราชการเป็นมหาดเล็กฝ่ายพระราชวัง ได้รับพระราชทานยศเป็นหุ้มแพร มีบรรดาศักดิ์เป็นนายนรินทรธิเบศร์เคยตามเสด็จสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาเสนานุรักษ์   เสด็จยกกองทัพหลวงไปปราบพม่าที่ยกมาตีเมืองถลางและเมืองชุมพร ระหว่างเดินทางไปราชการสงคราม                         นายนรินทรธิเบศร์ (อิน) ได้แต่งนิราศไว้เรื่องหนึ่ง คือ นิราศนรินทร์ ที่มาของเรื่อง                                                    นิราศนรินทร์นี้  แต่งเมื่อนายนรินทรธิเบศร์ ตามเสด็จสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาเสนานุรักษ์ ไปปราบพม่าที่มาตีเมืองถลางและเมืองชุมพร เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๒ จุดมุ่งหมายในการแต่ง                                        เพื่อเขียนบรรยายถึงความรักที่มีต่อหญิงคนรัก รูปแบบงานประพันธ์                                           แต่งด้วยโคลงสี่สุภาพ ๑๔๔ บท  บทแรกเป็นร่ายสุภาพ ที่นำมาใช้เป็นบทอ่านในงานวิจัยนี้เป็นโคลงสี่สุภาพเพียง ๕ บท โดยเฉพาะบทที่ ๔ ใช้เป็นแบบอย่างในการแต่งโคลงสี่สุภาพที่ถูกต้องตามข้อบังคับในฉันทลักษณ์ทุกประการ เนื้อเรื่องย่อ                                                      เริ่มด้วยการชมพระมหานคร แล้วกล่าวถึงความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนา ต่อจากนั้นกล่าวถึงการฝากนางว่าจะฝากไว้กับฟ้าดินหรือว่าลมดี แล้วนั่งเรือผ่านบางยี่เรือ ก็คร่ำครวญถึงนางอันเป็นที่รัก แล้วจึงกล่าวว่า ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่มีต่อนางนั้นไม่สามารถบรรยายได้หมด                                                   เรื่อง  นิราศนรินทร์ ๑.     อยุธยา                        โดยทั่วไปหมายถึงกรุงศรีอยุธยาหรือกรุงเก่า ซึ่งเคยเป็น                                             เมืองหลวงของประเทศไทยก่อนกรุงธนบุรี ในวรรณคดี                                           นอกจาก หมายถึงเมืองหลวงเก่าแล้ว ยังหมายถึง                                            กรุงรัตนโกสินทร์ ที่ได้จำลองมาจากเมืองอโยธยาใน                                           สวรรค์เช่นเดียวกัน ๒.   สิงหาสน์                         แท่นหรือเตียง ที่ประทับของพระเจ้าแผ่นดิน   ในที่นี้                                           หมายถึงพระที่นั่งของพระเจ้าแผ่นดิน ๓.   เพรง                             เก่า ก่อน ๔.   แก้วเก้า                         แก้วเก้าประการ หรือ นพรัตน์ ได้แก่  เพชร  ทับทิม                                              มรกต บุษราคัม โกเมน นิล มุกดา เพทาย ไพฑูรย์ ๕.   เทพไท้                          เทวดาผู้เป็นใหญ่  ในที่นี้ หมายถึงพระอินทร์ ๖.    ธรณินทร์                       ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน  พระเจ้าแผ่นดิน ๗.   ชาย                             ในที่นี้ หมายถึง   ลมพัด ๘.    เรือแผง                        เรือโบราณสำหรับข้าราชการฝ่ายใน มีหลังคาและเครื่องกั้น 2 ด้าน ๙.    เมรุ                              เขาพระสุเมรุ ภูเขา  ในที่นี้ หมายถึงพระสุเมรุ ๑๐.  จาร                              เขียนหนังสือด้วยเหล็กแหลมบนใบลาน ๑๑.  เลข                              รอย   เขียน ๑๒.  คล่าว                           ไหลหลั่ง ๑๓. บรรเจิด                          สูงเด่น งาม ๑๔. หล้า                              โลก ๑๕. อบาย                            ที่ซึ่งปราศจากความเจริญ ๑๖. ไตรรัตน์                         แก้วสามประการ ได้แก่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ๑๗. พันแสง                          พระอาทิตย์ ๑๘. ระดะ                             เรียงรายกันไป ๑๙. หลาก                            ท่วม ล้น แปลกประหลาด ๒๐. รา                                ใช้พายทานน้ำไว้ เพื่อชะลอเรือให้ช้าลง     05/12/50 ออกแบบพัฒนาโดย ครูสุรินทร์ ยิ่งนึก